πω πω ποσο καιρο εχω να γραψω κατι εδω

οχι οχι δεν χαθηκα εδω γυρω ειμαι

οπως και τα αλλα χρωματα

αλλωστε μηπως ελλειψα και σε κανεναν;

γαμw την πεινα μου μεσα…

ΑΠΟ ΤΟ «ΚΟΥΤΙ ΤΗΣ ΠΑΝΔΩΡΑΣ» ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΥ ΚΩΣΤΑ ΒΑΞΕΒΑΝΗ
Το Φεβρουάριο του 2006, στο 56ο Φεστιβάλ ταινιών του Βερολίνου, οι δημιουργοί ταινιών κλήθηκαν να συμμετάσχουν σε ένα διαγωνισμό ταινιών μικρού μήκους με θέμα:»Φαγητό, Γεύση και Πείνα» (Food, Taste and Hunger). Στο διαγωνισμό έλαβαν μέρος 3600 δημιουργοί από όλο τον κόσμο. Από αυτούς, μόνο 32 επιλέχθηκαν να προβληθούν στο φεστιβάλ.Το βίντεο που πρώτευσε ως το πιο δημοφιλές λέγεται «Chicken a la Carte», o δημιουργός του είναι ο Ferdinand Dimandura και είναι (δυστυχώς) αληθινή ιστορία.

βιντεο

Ανακάλυψα την γκαλερί τυχαία στο devianART. Όμορφη αστικοβιομηχανική αισθητική! Enjoy!

 http://horstdesign.deviantart.com/gallery/ 

Tonight at noon
Supermarkets will advertise 3p extra on everything
Tonight at noon
Children from happy families will be sent to live in a home
Elephants will tell each other human jokes
America will declare peace on Russia
World War I generals will sell poppies on the street on November 11th
The first daffodils of autumn will appear
When the leaves fall upwards to the trees

Tonight at noon
Pigeons will hunt cats through city backyards
Hitler will tell us to Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »

Αργά η αγάπη τρυπώνει,

λαβώνει,

σα σπαθί.

Γοργά κυλάει στο αίμα,

στο βλέμμα,

στο φιλί.

Τι κι αν σε κάστρο απάτητο

ο άνθρωπος

το νου διπλά κλειδώνει;

Με πόδι αλαφροπάτητο

η αγάπη του

σαν άνοιξη ζυγώνει.

Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »

No man is an island, entire of itself; every man is a piece of the continent, a part of the main.
If a clod be washed away by the sea, Europe is the less, as well as if a promontory were, as well as if a manor of thy friend’s or of thine own were: any man’s death diminishes me, because I am involved in mankind, and therefore never send to know for whom the bell tolls; it tolls for thee.

Κανένας άνθρωπος δεν είναι νησί, ακέριος μοναχός του.
Κάθε άνθρωπος είναι ένα κομμάτι ηπείρου, ένα μέρος στεριάς.
Αν η θάλασσα ξεπλύνει ένα σβόλο χώμα,
η Ευρώπη γίνεται μικρότερη. ‘Οπως κι αν ξεπλύνει ένα ακρωτήρι
ή ένα σπίτι φίλων σου ή δικό σου.
Κάθε ανθρώπου ο θάνατος λιγοστεύει εμένα τον ίδιο, γιατί είμαι ένα με την Ανθρωπότητα.
Κι έτσι ποτέ σου μη στέλνεις να ρωτήσεις για ποιον χτυπά η καμπάνα.
Χτυπά για σένα.

For whom the Bell Tolls

John Donne

Το παρέθεσα στο ευαίσθητο post του φίλου μας τού tf, το παραθέτω κι εδώ, μια και είναι πολύ αγαπημένο μου.

Θα διασχίζεις ένα πρωινό τον κόσμο
και θα ‘ναι πιο όμορφα κι από ένα όνειρο
γιατί μια καινούρια αγάπη θα χύνεται σα μέλι Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »

Σου είχα ορκιστεί πως θ’ αλλάξει ο κόσμος
πως απ’ το σπίτι σου μπροστά θα περάσει ένας δρόμος
που θα μας πάει στην αγάπη μ’ οποιοδήποτε μέσο
μετά χωρίσαμε και είπα “ξέχασέ το”

Μου είπες για όλα αυτά που γυαλίζουν στο σκοτάδι
και στο σαλόνι σου μεταμορφώθηκες σε ψάρι
κι όλα τ’ αθώα κορίτσια χάθηκαν εκείνο το βράδι
σ’ ένα βαθύ αντίο, σ’ ένα σκληρό χάδι

Γιατί;

Όταν κοιμάσαι γίνεσαι παιδί
χαρταετός, παλίρροια, ταξιδιάρικο πουλί
μπορείς να καθορίσεις τη ζωή με τη σκανδάλη
να πατήσεις σαν τσιγάρο έναν παραπάνω Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »

«Πειραματική» ομορφιά σε ένα πολύ ιδιαίτερο βιντεάκι που βρήκα χάρη σε έναν ταλαντούχο φιλαράκο μου – στον οποίο και το αφιερώνω, περιμένοντας τα δικά του (ξέρεις εσύ!)

Είχατε ποτέ την αίσθηση ότι τα όνειρά σας είναι υπερβολικά αληθινά για να είναι απλά… όνειρα; Υπάρχουν φορές που νιώθετε ότι ο κόσμος μας είναι μικρός, μισός και στερημένος από μαγεία; Ότι η αλήθεια βρίσκεται εκεί έξω;

Αυτά είναι λίγα μόνο από τα βασικά θέματα με τα οποία καταπιάνεται το καταπληκτικό point –and–click adventure παιχνίδι της Νορβηγικής Funcom, The Longest Journey (TLJ).

Δε διάλεξα να γράψω για αυτό το παιχνίδι γιατί είναι καινούριο, (πρόκειται για έκδοση του 2000), γράφω για αυτό γιατί Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »

αντε με το καλό να βγει – σύντομα πολύ σύντομα

tribute στον κβ απο αλλους μουσικους

the movement
για περισσοτερα

» Τον έκαναν «χρυσό» – ας τον… ανακαλύψουν

Αμήχανος και φανερά τρακαρισμένος φαινόταν κάτω από τους προβολείς των τηλεοπτικών συνεργείων ο Κωνσταντίνος Βήτα στο Booze, τη βραδιά της απονομής του χρυσού δίσκου για τη μουσική του στο «2».

Λογικό αφού η τηλεόραση τον ανακάλυψε μετά τη συμμετοχή του στο έργο του Δημήτρη Παπαϊωάννου -όπως ανακάλυψε και αυτόν μετά τις τελετές της Ολυμπιάδας. Κάπως έτσι αναγνωρίστηκε ο Κωνσταντίνος από το κυρίαρχο ρεύμα, ξώφαλτσα. Και πούλησε πάνω από 15.000 αντίτυπα. Κάτι που δεν είχε καταφέρει, φυσικά, ούτε με τους «Στέρεο Νόβα» ούτε πολύ περισσότερο, μετά τη διάλυσή τους, με τα εσωστρεφή και πειραματικά προσωπικά άλμπουμ του. […]

Η συνέχεια της είδησης εδώ.

Πρώτο μου post στο RGB και αυτό αφορά την επιβράβευση ενός απο τους αγαπημένους μου καλλιτέχνες. Αναφέρομαι στον Κωνσταντίνο Βήτα ή ΚΒ όπως προτιμούν να τον αποκαλούν οι απανταχού fans.

Η σχέση μου με την μουσική του Κωνσταντίνου μετρά πολλά χρόνια ζωής στον πλανήτη, από τα πρώτα σχεδόν βήματα του στην Ελλάδα. Ξεκίνησε ως Στέρεο Νόβα μαζί με τον Μιχάλη Δέλτα και τον Αντώνη Π και έδωσαν πνοή στην ελληνική electronica στις αρχές της δεκαετίας του 90. Ο πρώτος τους δίσκος ¨Στέρεο Νόβα¨ αποτελεί ορόσημο στην ηλεκτρονική μουσική σκηνή και ευτυχώς είχε ανάλογη πετυχημένη συνέχεια.

Η συνταγή της επιτυχίας δεν ήταν μόνο η μουσική – ένα ερασιτεχνικό αρχικά mix αναλογικών και ψηφιακών ήχων hip hop, rap, techno και ambient. Ήταν οι στίχοι, άλλοτε ρομαντικοί άλλοτε κοινωνικοπολιτικοί, οι οποίοι μιλούν ακόμη και σήμερα στις καρδιές των ανθρώπων. Ήταν οι στίχοι του ΚΒ οι οποίοι δημιουργούσαν στο μυαλό και στην καρδιά του ακροατή αέναες εικόνες είτε απο αστικά τοπία είτε απο ανθρώπινες μορφές και συναισθήματα. Ήταν και η ίδια, αισθαντική φωή του ΚΒ που έδινε ¨φτερά¨ στα breaks και στις λούπες. Φυσικά δεν μπορώ να παραβλέψω την μουσική σύνθεση του Μιχάλη και του Αντώνη. Απλά για μένα ο ΚΒ ήταν ο front man, η persona των Στέρεο Νόβα.

H μουσική τους ξεπέρασε τα ελληνικά σύνορα, πέταξε πάνω απο την αιματοβαμένη απο τον πόλεμο περιοχή της Γιουγκοσλαβίας και έφτασε μέχρι την brit pop-κρατούμενη Μεγάλη Βρετανία. Τα μετά hacienta αγγλάκια μαζί με τα ελληνάκια χόρευαν το New Life 705 χωρίς να τους ενοχλεί η διαφορά ώρας που χωρίζει τις δυο χώρες. Άλλωστε το clubbing στα 90s δεν είχε ωράριο.

Το New Life 705 / Νέα Ζωή 705 αποτέλεσε κυριολεκτικά και μεταφορικά το λεωφορείο της επιτυχίας. Απο το Περιστέρι και το Ποτάμι οι Στέρεο Νόβα επιβιβάστηκαν σε μια μουτοκούζι και διέσχιζαν ολοένα και περισσότερα επίπεδα και μη προάστια.

Η επιτυχία συνεχίστηκε. Δίσκοι πειραματικοί και μή, συνεργασίες με γνωστούς Έλληνες καλλιτέχνες και συναυλίες πολλές συναυλίες. Ο ΚΒ ανοίγει τον ζουρλομανδύα με τον οποίο είναι τυλιγμένος και πετάει λουλούδια.

Στα μέσα των 90s ήρθε η διάλυση. Και οι 3 τους ακολύθουσαν διαφορετικούς ωστόσο σχεδόν παράλληλους δρόμους. Ο ΚΒ έβγαλε δίσκους, έκανε μουσική για το θέατρο και τον κινηματογράφο και με μάγεψε με το Σούπερ Στέλλα. Ακολούθησαν πολλές συναυλίες στο Ρόδον. Το τελευταίο δεν υπάρχει. Έκλεισε με το ΚΟΜΑ 9205.

Στο ενδιάμεσο ήρθαν και τα πειράματα με την ποιήση και τις εικόνες του Μάνου Χατζιδάκι. Συναυλίες στο Λονδίνο. Αρκετοί ασχολήθηκαν μαζί του με θετικά και μη σχόλια. Με το Transformations ακολούθησε την καρδιά του. Απόπειρα για ένα digital ταξίδι στα αστέρια. Και νομίζω πως το κατάφερε.

Μια αναγνώριση ήρθε με την Ολυμπιάδα. Απογειώθηκε στα μάτια του Τύπου με την μουσική του 2. Παπαιωάννου και ΚΒ μαζί. Συνδυασμός….

Το 2 δυστυχώς δεν το είδα. Άκουσα όμως την μουσική. Μου άρεσε αρκετά. Ο δίσκος πούλησε και πουλάει καλά. Έγινε χρυσός. Ο αγαπημένος μου ήρωας της εφηβείας μου αναγνωρίστηκε. Δεν με απασχολεί – πιστευω ούτε και τον ίδιο. Ωστόσο είναι μια επιβράβευση για την πορεία του.

Η απονομή έλαβε χώρα στις 6/3/2007 στο Μοναστηράκι. Δεν ήμουν εκεί. Θα το ήθελα πολύ. Περιμένω τον νέο δίσκο όπως επίσης και το Tribute. Να είσαι καλά Κώστα.