R G B

Καλημέρα φίλοι και φίλες,

Ο Δήμος Θεσσαλονίκης σε συνεργασία με την εταιρεία ¨Ηλεκτρονική ΑΕ¨ δίνει την δυνατότητα στους πολίτες του δήμου με ένα τηλεφώνημα στο 195 να ζητήσουν την αποκομιδή παλιών ηλεκτρικών και ηλεκτρονικών συσκευών προκειμένου να ανακυκλωθούν.

Μην πετάτε την ντιβανο-κασέλα παλιά σας τηλεόραση στα σκουπίδια. Είναι άκρως αντιαισθητικό, απαράδεκτο και ταυτόχρονα προσβλητικό για το περιβάλλον.

Ας βάλουμε ένα τεραστίων διαστάσεων STOP στα ηλεκτρονικά απόβλητα που είναι άκρως επικύνδινα για το περιβάλλον και την υγεία μας. Ανακύκλωση τώρα!

Περάσαμε χτες με το πράσινο από την Πλατεία Αριστοτέλους και φρικάραμε από την ένταση της μουσικής σε κάποια από τα εκεί καφέ.

Δεν ξέρω αν τα καταστήματα αυτά απολαμβάνουν «ασυλία» από τις δημοτικές και αστυνομικές αρχές. Έτσι μοιάζει όμως: η δύναμη τής «νύχτας» και των δημοσιοσχετίστικων ή οικονομικών διασυνδέσεων να φτύνει στα μούτρα τα δικαιώματα του απλού πολίτη, γείτονα ή περαστικού.

Θεωρώ γενικώς απαράδεκτο το να εισβάλλουν έτσι βίαια η αισθητική και τα «γουστάρω» οποιουδήποτε στην προσωπική γαλήνη των άλλων (βλ. επίσης τέρμα μουσική στ’ αυτοκίνητα, συστηματικά φασαριόζοι γείτονες, αδικαιολόγητα δυνατές ομιλίες σε δημόσιους χώρους, τύπου «περνάμε καλά και χεστήκαμε»). Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »

Η Θεσσαλονίκη σού δίνει την αίσθηση μιας δυνητικά πανέμορφης πόλης που για κάποιον λόγο τιμωρήθηκε (διαχρονικά μιλώντας) με κακή ηγεσία: μια ηγεσία χωρίς όραμα, χωρίς αισθητική, χωρίς κοσμοπολιτισμό, επαρχιώτικης και γενικά συμπλεγματικής λογικής (ο πειρασμός για την κλασική αντιστοίχιση ηγεσίας και κατοίκων ενός τόπου μεγάλος).

Πραγματικά, το τεράστιο θαλάσσιο μέτωπο της πόλης, η λεωφόρος Νίκης, οι χώροι της Νέας Παραλίας (πάρκα και παραθαλάσσιος πεζόδρομος), τα αρχιτεκτονικά φυσιογνωμικά στοιχεία του κέντρου θα μπορούσαν, κατάλληλα αξιοποιούμενα, να κάνουν την πόλη ζηλευτή. Εδώ ακόμη και τώρα, με την προκλητικά παραμελημένη επί χρόνια Παραλία, με τα σπασμένα φτηνιάρικα πλακόστρωτα, με τις καμένες λάμπες σε σκουριασμένους στύλους του ΄60, με το απεριποίητο πράσινο, και – ναι! – φαντάζει όμορφη!

Δεν μπορεί, όμως, να μην πονάει ο στοιχειωδώς παρατηρητικός περιπατητής για τη χαμένη ευκαιρία. Σκέφτομαι ότι εάν σε οποιαδήποτε δυτική χώρα υπήρχε μια πόλη με αυτά τα χαρακτηριστικά, θα την είχαν μεταμορφώσει σε κομψοτέχνημα. Αν μη τι άλλο, τις συγκεκριμένες περιοχές της.

Τα λέω όλα αυτά με αφορμή το πέρασμά μου από την περιοχή του Λευκού Πύργου, εκεί όπου ολοκληρώθηκε (;) η ανάπλαση του ευρύτερου χώρου αυτού του μνημείου-ορόσημου για την πόλη. Τι έγινε;

• Ένα άθλιο δάπεδο, που θυμίζει μπετόν σε νεοανεγειρόμενη οικοδομή (ο απειροελάχιστος χρωματισμός δεν το σώζει).
• Άσπρα μάρμαρα, καταδικασμένα να μαυρίσουν εντός λίγων μηνών από την έλλειψη συντήρησης.
• Δεντροστοιχίες πέριξ του Λευκού Πύργου, έτσι ώστε να του επιτρέπουν να φαίνεται μόνο από την πάνω και την κάτω (σε σχέση με τον άξονα δρόμος-θάλασσα) πλευρά του (ήτοι να τον καμαρώνουν μόνο τα αυτοκίνητα των οδών που περνούν από την πάνω πλευρά του, τα πλοία και όσοι πεζοί χωρούν στο «πλακόστρωτο» (λέμε τώρα) της κάτω πλευράς του). Από δεξιά και αριστερά τον κρύβουν οι δεντροστοιχίες, σε μια μνημειώδη σύλληψη αρχιτεκτονικής τοπίου (μάλλον τύπου «κρύψτε τον» αντί για «αναδείξτε τον»).
• Μερικά απλά φωτιστικά «εποχής» (φανάρια). Ουάου.

Υποτίθεται ότι το όλο αποτέλεσμα εναρμονίζεται με την ανάπλαση των εισόδων της Δ.Ε.Θ. κι εντάσσεται σε έναν ενιαίο με αυτά άξονα. Πράγματι, κι εκεί συναντούμε τα ίδια ψυχρά και αδιάφορα υλικά, την ίδια «δήθεν» αφαιρετική αισθητική (και τα ίδια χαμένα χρήματα, κατ’ εμέ).

Εντάξει, εμένα ουδέποτε μου άρεσε ιδιαίτερα ο Λευκός Πύργος. Πες με τρελό, πες με αντιδραστικό, αλλά πάντα μου φαινόταν ένα επαρχιώτικο wannabe μνημείο. Δεν ξέρω αν γι’ αυτό φταίνε οι πλαστικές φτηνιάρικες μινιατούρες του που έβλεπα από μικρό στα περίπτερα και στους πλανόδιους πωλητές γύρω του (η κιτς απομίμηση αντικατέστησε στο ασυνείδητό μου το μνημείο το ίδιο) ή οι περίεργοι τύποι με τους κολοκυθόσπορους στο χέρι που βγάζουν τις υποψήφιες γκόμενες βόλτα ή τα πολλά σκουπίδια κι οι βρώμικες καντίνες ή οι cult νύφες με το μαλλί φούσκα που φωτογραφίζονται μπροστά του. Αλλά, για όνομα του Θεού, πρέπει να τον κάνουμε χειρότερο;