R G B

όταν ο έρωτας του καρναβαλιού συνάντησε τον θάνατο, Πάτρα 2004

Η μελαγχολία της Κυριακής – Καλό Ταξίδι

ήταν τέτοιες ώρες, πριν απο 13 χρόνια, θυμάσαι; ήσουν ένα άγνωστο για μένα σχεδόν παιδικό ενοχλητικά ερωτεύσιμο χρώμα, ήρθα και σε βρήκα, 2 χρώματα μαζί σαν 1 κάτω απο την μουσική, φιλιά στο σταυροδρόμι αποχαιρετισμός για λίγο, πέρασα την νύχτα έξω μαζί σου και το πρωί με βρήκε να κολυμπώ ανάμεσα σε πολύχρωμο χαρτοπόλεμο και σερπαντίνες μόνο και μόνο για να είμαστε μαζί, η μελαγχολία μου είχε αλλάξει, εσύ έφταιγες, δεν κοιμήθηκα σχεδόν καθόλου, κάθισα σε μια καρέκλα μετά στην είσοδο μιας πολυκατοικίας, ήξερα ότι κοιμόσουν μερικά τετράγωνα πιο πέρα και αυτό με έκανε να χαμογελώ, ήσουν σαν ξανθό ξωτικό, γελούσες, χόρευες και έτρεχες στα στενά τις Πάτρας, κρυβόσουν  στις καμάρες, έτρωγες λουκουμάδες, χαμογελούσες και έκανες την ασχήμια ομορφιά μου, ήταν η αρχή, πριν απο 13 χρόνια.

Ακόμη και σήμερα, μετά απο 13 ολόκληρα χρόνια παρόλο που όλα έχουν αλλάξει, τέτοιες ώρες σαν αυτές σε σκέφτομαι ξανθό χρώμα του Πατρινού καρναβαλιού. Να είσαι καλά ΜΓ.

why do you come here, so surreal, it’s a sealed hug and kiss, I don’t remember your face, remembering the touch of your lips, your dream icon in my heart, falling in love with you every time you visit me, your hair, hug each other, movement, your memory never fades out, every time is different but it’s always you, the story is old (just another false alarm?).

last night I dreamt that somebody loved me

σε εσενα μιλαω

θα φευγες μαζι μου μεχρι το τελος του Κοσμου;

20 χρονια σε χαζευω απο τον εξωστη

σα δαχτυλίδια του Κρόνου στέκονται πάνω απ’ το κεφάλι
τα όνειρα που κάνω όταν είμαι ξύπνιος στο σκοτάδι